Psikolog İrem Güngör ise, aile içi şiddeti bulaşıcı bir hastalığa benzeterek, “Devamı mutlaka gelir. Çocuk, aileden gördüğü şiddeti kendinde uygulama eğiliminde bulunuyor ya da şiddete maruz kalacak ortamlarda kendini rahat hissetmeye başlıyor. Şiddetin devamını sağlayacak aksiyonlar almaya başlıyor. Şiddet ortamında olan ve şiddete maruz olan duygusal yoksunlukları çok fazla oluyor.
Duygusal ihtiyaçları karşılanmadığı için öfke ortaya çıkıyor
Aile içinde bir şiddet olduğunda çocukların duygusal ihtiyaçları karşılanmamış oluyor. Dolayısıyla öfke onların tanıştıkları tek duygu oluyor. Bunu mutlaka ilerleyen dönemlerde kendilerini ifade etmek için kullandıkları tek yöntem olarak seçiyorlar. Öfke de beraberinde şiddeti getiriyor. Öfke, yetersizlik, başarısızlık birçok negatif duygunun yansıması bir davranış olarak ortaya çıkabilir” dedi.
Senaryo ile şiddet uygulayabiliyor
Güngör, şiddetin devamının geleceğini ifade ederek bu durumda çocuğun hastalanabileceğini söyledi. Güngör, “Çocuk genetik faktörler sebebiyle önceden hazırladığı şiddeti gerçekleştirebiliyor. Bir senaryo oluşturuyor. Çocuğun zarar algısı olmadığı için yapabilecekleri hiçbir sınırı olmuyor. Bu parayı yakmak da olabilir, uyurken de gözüne zarar vermek de olabilir veya uyurken kardeşinin gözüne zarar vermek de olabilir. Bu yaşanan aile içi şiddetten kaynaklanıyor” diye konuştu.
