Kardeş kıskançlığı özellikle aynı cinsiyetten ve yaşları birbirine yakın olan çocuklar arasında yaşanan rekabettir ve kardeşlerin ebeveynlerinin sevgi ve saygısını kazanmak için birbirleriyle yarışmalarından kaynaklanır. Belirli düzeyde kardeş rekabeti, aynı ailede yetişen çocuklar arasında her çocuğun ihtiyaçlarını veya isteklerini ifade edebildiğinin sağlıklı bir işareti olarak kabul edilir.
Fakat rekabeti doğuran neden çocuklardan birinin “dışlanmış” hissetmesi ise ailelerin daha dikkatli olmaları ve duruma göre önlem almaları gerekebilir.
Kardeşler neden rekabet ediyor?
-Ailede daha fazla ilgi ve bakıma ihtiyaç duyabilecek hastalığı veya özel ihtiyaçları olan bir çocuğun varlığı
-Ebeveynler tarafından çocuklar arasında karşılaştırma yapılması
-Bir çocuğun diğer çocuğa göre ebeveyni tarafından adil/eşit olmayan ölçüde ilgi görmesi
-Yeni gelen bebeğe karşı tehdit algısı
Sevgi ve örnek olmak altın kurallar
Ebeveynlerin çocukların her biriyle özel zaman geçirmeleri, her bir çocuğun sevdiği ve başarılı olduğu aktiviteleri birlikte gerçekleştirerek kendilerini iyi hissetmelerini sağlamaları önemli. Bunun ötesinde çocuklara iyi birer rol model olmak, gerilim anında nasıl sakinleşebileceğini öğretmek ve olumlu problem çözme becerilerini artırma yönünde desteklemek ailelerin öncelikli tutumları olmalı.
Kimsenin birbirine kötü söz söylememesi ve vurmaması gibi temel kurallar ancak rol modellikle hayata geçirilebilir. Ailelerin uygunsuz davranışların sonuçları hakkında çocuklarla konuşmaları gerekmektedir.
Kıyaslamayın, taraf tutmayın
Kardeş kıskançlığı belli düzeyde normal kabul edilir. Ancak ailelerin, kıskançlığı çocukların “gelişimleri veya hayata hazırlanmalarında bir fırsat olarak görmelerinin” doğru değildir.
Çocuklara cinsiyetlerine, yeteneklerine ve kişilik özelliklerine göre davranmaktan ve onları karşılaştırmaktan kaçının. Çocukları karşılaştırmak duygularını incitir ve kendilerini değersiz hissettirir.
Bunun yerine çocuğun olumlu özelliklerini ve davranışlarını övün. Kesinlikle taraf tutmayın. Çatışma kızışırsa onları sakinleşene kadar ayırın. Birbirleriyle iletişim kurmalarına izin verin ve olayı duygularını ortaya koyarak anlatmalarını teşvik edin, onları dinleyin. Eğer çözüm bulamazlarsa da sorunu çözmeleri için onlara yardım edin.
